Nart Wielaard werkt op het snijvlak van maatschappij, technologie en bedrijfsleven. Hij brengt complexe ontwikkelingen terug tot eenvoudige en begrijpelijke verhalen en doet dat in de rol van gespreksleider, adviseur en schrijver. In vorige levens was hij registeraccountant, wereldreiziger en journalist. Zijn kennis ligt vooral op het gebied van thema's als big data, sustainability, ondernemerschap en nieuwe media. Nart is dol op vraagtekens en heeft een hekel aan uitroeptekens. In overdrachtelijke zin dan natuurlijk.
Naast een veelheid aan projecten voor opdrachtgevers uit bedrijfsleven en schreef samen met hoogleraar Sander Klous het boek Wij Zijn Big Data. Er zitten twee andere boeken in de pijplijn maar die pijplijn kon wel eens lang zijn.
Nart vindt het leuk als u belt voor een kennismaking.
Het ene begrotingstekort is het andere niet
Nart Wielaard |
Het lijkt maar een kwestie van tijd voordat een nieuw debat losbarst over nieuwe bezuinigingen. Een zinloos debat. Want die Europees afgesproken norm van maximaal 3% tekort is onder politici een heilig ding geworden. Niemand lijkt zich af te vragen of alle lidstaten wel op dezelfde manier hun rekenmachines hanteren. En als we met wat gezond boerenverstand naar onze financiën kijken, dan blijkt Nederland er erg goed voor te staan. Beter dan Duitsland zelf. Daarom nog maar eens een linkje naar een verhaal dat ik daar een paar maanden geleden over schreef, maar dat nog steeds erg actueel is.
Kul
Nart Wielaard |
11 september 2012. Dat is niet de dag dat we stilstaan bij wat er 11 jaar geleden gebeurde. Het is wel de dag dat we vooruitblikken naar de dag erna. Want 12 september 2012 gaat de annalen is als de dag waarop Apple haar nieuwe iPhone 5 lanceert. En tal van media zijn daarvan uiteraard al weken in de ban. De hijgerigheid kent geen grenzen en leidt er zelfs toe dat zakenbankiers speculeren over hoe de nieuwe iPhone de Amerikaanse economie kan redden. Dat gaat er bij honderden internationale nieuwsmedia in als koud bier op een heet strand. “How Apple’s iPhone 5 could singlehandedly rescue the U.S. economy” kopt The Washington Post zelfs. Wat er aan de hand is? Michael Feroli van zakenbank J.P. Morgan heeft op de achterkant van een bierviltje eens zitten rekenen hoeveel extra omzet Apple kan genereren omdat Apple adepten al maanden zitten te kwijlen. Hij komt dan op 5 miljard dollar over een kwartaal en haalt er een derde af omdat de toeleveringsindustrie – lees: China – meeprofiteert. Het schept weinig vertrouwen in de bankensector om te zien dat zo’n gerenommeerde bank als J.P. Morgan met zulke kort-door-de-bocht redeneringen wegkomt. Want wat niet wordt meegenomen is het feit dat consumenten hun geld maar een keer kunnen uitgeven. Als ze dus besluiten om een nieuwe iPhone aan te schaffen, dan zal dat in veel gevallen bijvoorbeeld betekenen dat ze een paar keer minder uit eten gaan of het weekendje Parijs dit jaar overslaan. Het is natuurlijk niet te becijferen wat het werkelijke effect is. Maar het is een feit dat je met kulberekeningen makkelijk de wereldwijde media kunt halen en dat die media dan graag nog even wat verder overdrijven.
Met dank aan Lukas Daalder voor wat basiskennis economie.
Een nieuw spookcijfer. Omdat het zo'n leuke hobby van me is.
De sportzomer van 2012 hakt er stevig in bij het Nederlandse bedrijfsleven. De combinatie van EK Voetbal, Olympische Spelen, Tour de France en Wimbledon blijkt namelijk een dodelijke gifcocktail voor het toch al zo geplaagde bedrijfsleven. De Telegraaf weet het zeker: “Sportzomer kost bedrijven 1 miljard”. De schade vloeit voort uit de tijd die werknemers gemiddeld per dag kwijt zijn aan het praten over het EK-voetbal en de Olympische Spelen. Per werknemer gaat het om een kostenpost van 165 euro.
Natuurlijk is het erg voorspelbaar dat een onderzoeksbureau met dergelijk nieuws naar buiten komt, want media zijn dol op makkelijk verteerbaar nieuws. De redenering erachter is op zich onzinnig, want volgens een zelfde redenering kost ook het tv-programma Boer zoekt Vrouw, het stuklopen van het derde huwelijk van Ruud Gullit en de teleurstellende zonuren in het voorjaar het bedrijfsleven handenvol geld. Een mens moet immers toch ergens over praten bij de koffiecorner? In dit geval is er echter nog iets anders aan de hand bij het bericht dat naast De Telegraaf ook opduikt bij onder meer BNR Nieuwsradio en RTL.
Geulen graven om droogte tegen te gaan in Afrika. Het lijkt te simpel om te kunnen werken, maar is in de praktijk toch al een aantal jaar een bewezen methode. Kunstenaar Peter Westerveld – een Nederlander die is geboren en getogen in Afrika en een echt natuurmens – ‘ontdekte’ jaren geleden al dat een oeroud idee ook nu veel potentieel heeft om de om zich heen grijpende verwoestijning van Afrika tegen te gaan. Het probleem met de regen in Afrika is vooral dat het zeer onregelmatig valt. En als het valt, valt het in dermate grote hoeveelheden dat het met grote snelheid wegspoelt en daarmee juist weer meer woestijn creëert.
Door op hoogtelijnen in het landschap geulen van ongeveer een meter diep te graven wordt het mogelijk gemaakt dat het afstromende wel de grond binnendringt. Dat levert drinkwater op voor mens en dier en zorgt dat binnen een jaar de vegetatie terugkeert. Sterker nog: boeren kunnen er weer producten gaan verbouwen. De nieuwe vegetatie stoot waterdamp uit dat op lage hoogte condenseert tot wolken die – net als de vegetatie zelf - het aardoppervlak doen afkoelen, waardoor het klimaat pacificeert en de regenval meer regelmaat zal krijgen. Kortome: het klimaat kan weer normaliseren. Om zoiets massaal van de grond te krijgen is uiteraard de nodige slagkracht nodig. Op dit moment is Naga Foundation bezig om de funding voor elkaar te krijgen – er wordt gepraat met grote partijen – en men wil later met het nodige marketinggeweld de wereld wakker schudden voor dit initiatief. Onder het motto: just digg it. Met dubbel g, want je moet het gewoon begrijpen.
Uw auto wordt veiliger, u niet
Nart Wielaard |
Uw auto wordt steeds slimmer. Moderne technologie maakt het mogelijk dat uw auto signaleert dat u indommelt, houdt actief de afstand tot de voorganger in de gaten en grijpt in zodra u de greep op het wegdek dreigt te verliezen. Maar wordt het er met al die techniek ook veiliger op voor u als mens? Dat is maar sterk de vraag, want door al die slimmigheden wordt u zelf steeds minder alert en vertrouwt u teveel op de technologie. Ik kan erover meepraten. Ik was al een jaar of 15 schadevrij toen ik voor het eerst een auto kreeg met parkeersensoren en alras een betonnen paal in een parkeergarage ramde. Te laks om even om te kijken – want de auto heeft immers ogen achterin – maar de paal bleek juist op zo’n hoogte uit te steken dat die auto-oogjes niets zagen aankomen. Hoe dan ook, het blijkt een serieus probleem te worden volgens dit verhaal. Het is een oeroud verschijnsel, dat de wet van Yerkes-Dodson wordt genoemd, genoemd naar twee psychologen die in 1908 een paradox beschreven. In het kort komt deze erop neer dat mensen in verwarring raken als er teveel prikkels om zich heen zijn. Maar zijn er te weinig prikkels, dan versuffen ze juist. Het optimum zit er ergens tussen. Maar de halfautomatisch functionerende auto’s die nu technisch mogelijk zijn, dreigen een situatie met te weinig prikkels voor de bestuurder op te leveren. De technologie kan automatisch inspelen op talloze standaardsituaties op de weg – een plotseling remmende auto voor u – maar niet op niet-standaardsituaties – zoals een hert dat opeens oversteekt. Dan moet u zelf ingrijpen, maar bent u mogelijk te versuft omdat u al die tijd niet werd geprikkeld. De mogelijke oplossing komt blijkens dit verhaal uit een zeer onverwachte richting: maak de wegen weer wat moeilijker te berijden (sic): “I’m really a believer that the roads are going to get a little more difficult and dangerous with autonomous systems in the vehicle before they get safer.” Wie had het daar over vooruitgang? Nog meer van die paradoxen vindt u in MAZ nummer 11. Werkje van mijn hand waar ik best trots op ben.
